Estetik diş hekimliğinin en önemli hedefi, sağlıklı bir diş yapısı ve güzel bir gülüş estetiği sağlamaktır. Güzel bir gülüş estetiğinde en dikkat çeken ayrıntı dişlerin rengidir. Estetik kaygısı olan hastaların çoğu daha parlak ve beyaz dişlere sahip olmak beklentisi ile diş hekimlerine başvurmaktadır. Diş hekimi bu istekleri değerlendirerek hastanın fiziksel ve psikolojik özelliklerine en uygun diş rengini, belirlemek ve bu rengi diş teknisyenine doğru bir şekilde iletmekle yükümlüdür. Ancak diş renginin belirlenmesi konusunda hekimin göz önünde bulundurması gereken birçok ayrıntı vardır. Bu derlemenin amacı dişli ve dişsiz ağızlarda diş renginin belirlenmesi sırasında nelere dikkat edilmesi gerektiğinin özetlenmesidir.

Tam dişsizlik olgularında uygulanan hareketli protezler yetersiz tutuculuk ve stabilite sorunları nedeniyle hastalar tarafından benimsenememekte ve bu durum dengesiz yük iletimine bağlı aşırı destek kemik kaybı gibi sorunlara da yol açabilmektedir. Bu nedenle günümüzde özellikle alt çene için implant tutuculu overdenture protezler birinci tedavi seçeneği olarak kabul görmeye başlamıştır. Bu tip protezlerde tutuculuk sağlanabilmesi amacıyla implantlar üzerine top ataşman, barlı eklem ve mıknatıslı mekanizmalar yerleştirilmektedir. Bu derlemede tam dişsiz bireylere uygulanan farklı implant üstü tutucuların uzun dönemli klinik başarısı olgular eşliğinde değerlendirilmiştir.

Enfektif endokardit (EE) mikroorganizmaların etkisi ile gelişim gösteren, yüksek morbitidesi ve mortalitesi ile önemini koruyan bir rahatsızlıktır. Oral bakteriler girişimsel dental tedaviler ve günlük hijyen aktiviteleri esnasında kan akımına karışabilmekte ve bu durum istenmeyen sonuçların doğmasına neden olabilmektedir. Bu derlemenin amacı diş hekimliği uygulamalarında geniş kullanım alanı bulan ve EE’yi önlemeyi amaçlayan antibiyotik profilaksi uygulamalarındaki güncel yaklaşımı irdelemektir.

Vücudun tamamını veya bir sistemini tedavi etmek, ogmente etmek; doku, organ veya vücudun bir fonksiyonunu yerine koymak amacıyla kullanılan ilaç harici doğal veya yapay herhangi bir veya birden fazla maddenin karışmasından oluşan materyallere biyomateryal denir. Dişhekimi, restorasyon seçiminde temel materyallerden sadece birini seçebilir veya çeşitli materyallerin karışımından oluşan bir materyalin kullanımını da tercih edebilir. Biyomateryaller, canlı doku veya fizyolojik sıvılara temas ettiğinde çevresiyle birtakım etkileşimler gerçekleştirir. Hench'e göre biyomateryaller doku etkileşimlerine göre; İnert biyomateryaller, Rezorbe olabilen biyomateryaller, Biyoaktif biyomateryaller olarak 3’e ayrılırlar. Biyomateryaller; meydana getirdikleri doku etkileşimleri, biyoaktivite ve antimikrobiyal özellikleri nedeniyle tıpta ve dişhekimliğinde geniş bir uygulama alanı bulmuşlardır.

AMAÇ: Son irigasyon işleminde kullanılan solüsyonların debris ve smear tabakasını uzaklaştırabilme etkinlikleri ile dentinde meydana getirdikleri erozyon miktarının, hidrodinamik aktivasyon ya da konvansiyonel irigasyon uygulamalarından nasıl etkilendiği taramalı elektron mikroskop (SEM) ile değerlendirmek hedeflendi.
YÖNTEMLER: Otuz-iki alt premolar diş ProTaper® F3 numaralı alete dek genişletildi. Her eğeden sonra, %2,6 NaOCl dental enjektör ile uygulandı. Dişler 3 gruba ayrıldı, 2 tanesi kontrol olarak ayrıldı: Grup1: RinsEndo; Grup2: EndoEze-kanül; Grup3: dental-kanül. Smear tabakasını uzaklaştırmak için; 1 ml %17 EDTA+1 ml %5,25 NaOCl +2,5 ml distile su kullanıldı. Kuronları uzaklaştırılan kökler longitudinal 2 parçaya ayrıldı. Örnekler, SEM’de değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirmede Kruskal-Wallis testi ile Wilcoxon eşleştirilmiş iki örnek testi kullanıldı (p= 0,05).
BULGULAR: Bütün yöntemlerin debris ve smear tabakasını uzaklaştırmada etkin ve dentinde erozyon meydana getirdikleri belirlendi (p<0,05). Koroner ve orta 1/3’lülerde debris ve smear tabakasını uzaklaştırmada, RinsEndo etkili iken, apikal 1/3’lüde dental-kanül uygulamasının en az etkili olduğu saptandı (p>0,05). Erozyon açısından koroner 1/3’de EndoEze-kanül yüksek değerler verirken (p<0,05), orta ve apikal 1/3’lülerde RinsEndo’nun daha fazla erozyona yol açtığı belirlendi (p<0,05).
SONUÇ: RinsEndo’nun konvansiyonel tekniklere kıyasla, irigasyon solüsyonlarının etkinliğini arttırdığı, bununla beraber orta ve apikal 1/3’lük kısımlarda daha fazla erozyona yol açtığı belirlendi.

AMAÇ: Farklı yıkama tekniklerinin, dentin tübüllerine boya penetrasyon miktarı göz önüne alınarak karşılaştırılması hedeflendi.
YÖNTEMLER: Otuz iki adet alt premolar dişin kök kanalı ProTaper® F3 numaralı alete dek genişletildi. Dişler 3 gruba ayrıldı, 2 tanesi kontrol olarak ayrıldı: Group1: RinsEndo; Group2: EndoEze kanül; Group3: dental kanül. Asit füksin boyası kullanılarak renklendirilen NaOCl (%2,6) ile gruplara ait örnekler irige edildi. Kuron kısımları uzaklaştırılan kökler 3 kısma ayrıldı. Boyanın dentin tübüllerine penetrasyon miktarı 2 gözlemci tarafından stereo mikroskop kullanılarak ölçüldü. Örneklerin toplam alanı ve boyanan alanı bilgisayar programı vasıtasıyla “mm2” cinsinden kaydedildi. Ardından kanal boşluğunun çapı ölçülerek bu değerlerden çıkarıldı. İstatistiksel değerlendirmede ANOVA testi, fark saptandığında ise Scheffe testi kullanıldı (p= 0,05).
BULGULAR: Çalışmada boya penetrasyonu açısından değerlendirilen tüm irigasyon tekniklerinin etkili oldukları saptandı. Bununla birlikte teknikler arasında istatistiksel olarak herhangi bir fark saptanmadı (p>0,05).
SONUÇ: Boya ile işaretlenmiş yıkama solüsyonlarının dentine penetre olabilmesi göz önüne alındığında, RinsEndo hidrodinamik yıkama sisteminin dental kanülle gerçekleştirilen yöntemlerle benzer etkinlik gösterdiği in vitro çalışmamız doğrultusunda saptandı.

Skleroderma nadir görülen kronik bir bağ dokusu hastalığıdır. Hastaların deri ve derialtı bağ dokusunda kollajen ve elastik lifler sayıca çoğalıp, deri sertleşir. Cildin gergin ve sert olması ağzın tam açılamamasına ve mikrostomiye sebep olur. Tükürük bezleri hasar gördüğü için ağız içinin çok kuru olması, ağız ve diş sağlığını korumayı zorlaştırır. Ankilozan Spondolit ise ağrılı, ilerleyici bir romatizmal hastalıktır. Temelde omurgayı etkilemekle beraber, diğer eklemleri, kiriş ve bağları da etkileyebilir. Ankilozan Spondolit genel olarak kemik erimesine yol açar. Ağız açıklığı sınırlı hastalarda ölçü almak oldukça zordur. Özellikle hareketli bölümlü protez yapımı ve protezi hasta ağzına yerleştirmek hekime güçlük çıkarır. Böyle hastalarda parçalı ve katlanabilir protezler tavsiye edilir. Bu vakada skleroderma ve ankilozan spondolitli bir hastanın üst çenesine iki parçadan oluşan hareketli bölümlü protez yapımı anlatılmıştır.

Ameloblastların düzensiz farklılaşması nedeni ile diş mine yapısının oluşmaması veya kalitesindeki bozukluk ile karakterize olan herediter mine displazisi; hastaları estetik, fonksiyonel ve psikolojik açıdan olumsuz etkiler. Kron boylarının yetersiz olması dişeti operasyonu gerektirir iken, mine tabakasının harabiyeti nedeniyle görülen dikey boyut kaybı, protetik restorasyon uygulaması ile giderilir. Çalışmamızda; amelogenezis imperfekta tipinde konjenital defekte sahip olan on yedi yaşında bir erkek hastanın, kron boyu uzatma operasyonu sonrası posterior bölgede konvansiyonel metal destekli tek üye sabit kronlar ve anterior bölgede bilgisayar destekli tasarım/ bilgisayar destekli üretim (CAD/CAM) sistemi ile çok katmanlı cam seramik blok materyali kullanılarak hazırlanan tam seramik restorasyonlar ile rehabilitasyonu ele alınmıştır. Amelogenezis imperfekta tipinde konjenital defekte sahip olgularda protetik restorasyon uygulaması ile doku yıkımı artışı engellenir iken, CAD/CAM sistemi ve beraber kullanılan dayanıklı materyaller ile mükemmel uyuma ve estetiğe sahip restorasyonların üretimi sağlanmıştır. Bir yıl sonra yapılan kontrollerde hastanın fonksiyonel, estetik ve psikolojik açıdan tedaviye olumlu yanıt verdiği gözlenmiştir.