Ünilateral Dudak Damak Yarıklı Çocuklarda Kraniyofasiyal Gelişimin Değerlendirilmesi

AMAÇ: Ünilateral dudak damak yarığı en sık gözlenen yarık şeklidir. Bu malformasyonların tedavisi bir seri cerrahi işlem ve
ortodontik tedavi gerektirir. Bu çalışmada, 3. ayda dudak operasyonu ve 12. ayda damak operasyonu gerçekleştirilen ünilateral
komple dudak damak yarıklı Türk çocukların kraniyofasiyal morfolojileri incelendi.
YÖNTEMLER: Hastaların hiçbiri ortopedik ya da ortodontik tedavi görmedi. Çalışmada ünilateral komple dudak damak yarıklı, yaş
ortalaması 13,25 olan 42 hasta (22 kız, 20 erkek) ile yaş ortalaması 15,12 olan yarıksız 45 hastadan (24 kız, 21 erkek) oluşan
kontrol grubu karşılaştırıldı.
BULGULAR: Türk çocuklarının incelendiği bu çalışma ünilateral komple dudak damak yarıklı çocukların, yarıksız çocuklara göre
belirgin morfolojik sapma gösterdiğini ortaya çıkardı. Çalışmanın sonuçlarına göre, ünilateral komple dudak damak yarıklı hastalar
daha kısa (p<0,01) ve posteriora konumlanmış maksillaya sahipti (p<0,001). Ayrıca arka yüz yüksekliğinde azalma (p<0,05) ve ön
yüz yüksekliğinde artış (p<0,01) belirlendi. Ek olarak, konveks yumuşak doku profili (p<0,001) ve üst dudak kalınlığı yarıksız gruba
göre daha ince (p<0,01) ve burun daha geride ve aşağıda konumlanmaktaydı (p<0,01).
SONUÇ:

Craniofacial Development in Children with Unilateral Cleft Lip and Palate

OBJECTIVE: Unilateral cleft lip and palate is the most common cleft in humans. We investigated the craniofacial morphology of
Turkish children with unilateral complete cleft lip and palate who had operations to close the cleft lip when they were 3 months old
and to close the palate at 12 months.
METHODS: They were not given orthopedic or orthodontic treatment. We compared 42 patients with unilateral complete cleft lip and
palate (UCCLP) with 45 control children without UCCLP at mean ages of 13 and 15 years. The children with UCCLP had
considerable morphological deviations compared with the matched children without clefts.
RESULTS: They had significantly shorter and more posteriorly positioned maxillas (p<0.01). There was also an increase in cranial
base angle (p<0.05), mandibular plane and gonial angle (p<0.01). There was a reduction in the posterior facial height (p<0.05) and
an increase in the anterior facial height (p<0.01). The profile of the soft tissue was more convex (p<0.001) and the upper lip was
thinner than in the children in the control group (p<0.01), and their noses were relatively further backwards and downwards
(p<0.01).
CONCLUSION: