İndirekt restorasyonların uygun retansiyonunun sağlanması, marjinal yalıtımı ve ağızda kalma sürelerinin uzun olması, çoğunlukla simantasyon etkinliği ve kullanılan simanın tipine bağlıdır. Günümüzde invaziv olmayan restoratif tekniklerin artmasıyla birlikte, genellikle estetik sağlamak ve diş dokusunu korumak amacıyla yapılan indirekt restorasyonlar, bağlayıcı sistemler ve rezin bazlı simanlar kullanılmaksızın, geleneksel asit bazlı simanlar kullanılarak yapıştırılamazlar. Klinik başarıyı arttırmak için her geçen gün yeni bir rezin siman dişhekimliğine sunulmaktadır. Rezin bazlı kompozit simanlar polimerizasyon mekanizmasına göre: ışık ile polimerize, kimyasal olarak polimerize ve dual (ikili) polimerize olarak sınıflandırılabilirler. Rezin bazlı kompozit simanlar ayrıca adeziv sistemlerine göre: asitlenen ve yıkanan, kendinden asitli ve kendinden adezivli olarak da sınıflandırılabilirler. Bu simanlardan herhangi birinin seçimi, restorasyon tipi ile birlikte, yapıştırıcı ajanın fiziksel, kimyasal ve uygulama özelliklerine bağlıdır. Bu derleme çalışmasında, indirekt restorasyonların simantasyonunda kullanılan adeziv sistemler ve yeni sunulan kendinden adezivli olan rezin bazlı simanların klinik kullanıma yönelik seçimi ve doğru şekilde kullanımı konusunda bilgi vermek amaçlanmıştır.

The process of ensuring proper retention, marginal seal, and durability of indirect restorations depends heavily on effective cementation and cement type. Today, increasing numbers of restorative techniques, especially the non-invasive ones, can not be performed with traditional acid-based luting materials and without the use of adhesive systems and resin-based luting materials. New resin-based luting agents are being introduced in an attempt to improve clinical success. Resin based luting agents could be classified according to their polymerization mechanisms into light-cured, chemical-cured, and dual-cured resin cements. They can also be classified by their adhesive scheme: etch&rinse, self-etching, and self-adhesive resin cements. The choice of a luting agent is dependent on the restoration type combined with the physical, chemical, and handling properties of the luting agent. This review provides information on resin cements that can guide clinicians in determining which type of cement is best suited to their clinical needs regarding cementation of indirect restorations.

Kombine ortodontik ve cerrahi yaklaşım ciddi dentofasiyal deformitelerin düzeltilmesinde sıklıkla tercih edilen tedavi seçeneğidir. Bu deformitelerin tedavisi için geçmişten günümüze kadar birçok ortognatik cerrahi prosedür geliştirilmiştir. Son otuz yılda pek çok gelişme göstermelerine rağmen günümüzde bu tekniklerin komplikasyonları, karşılaşılan relaps oranları ve bunları azaltmak amacı ile yapılan araştırmalar devam etmektedir. Relapsın etyolojisi multifaktöriyeldir ve kondillerin düzgün pozisyonlandırılması, ilerletme miktarı, tek veya çift çene cerrahisi, yumuşak dokular ve kasların adaptasyonları, mandibuler plan açısı, geriye kalan büyüme potansiyeli ve operasyon öncesi hasta yaşı ve parafonksiyonel alışkanlıklar gibi faktörlere bağlıdır. Ortognatik cerrahi sonrası relaps; dişsel ve iskeletsel olarak meydana gelmektedir. İskeletsel relapsla daha çok karşılaşılmakta ve relaps oranları uygulanan cerrahi prosedürlerin tipine, hareketin yönüne ve hareket miktarına göre değişiklik göstermektedir. Ortognatik cerrahide relapsı en aza indirmek için cerrahi öncesi hastanın özelliklerinin iyi değerlendirilmesi, iyi bir tedavi planı, cerrahi öncesi başarılı bir ortodontik tedavi, uygun ve başarılı cerrahi teknik dikkat edilmesi gereken hususlardır.

A combined orthodontic and surgical approach is often the treatment of choice for the correction of severe dentofacial deformities. Numerous orthognathic surgical procedures have been developed for this treatment for many years. Although many improvement of all the techniques for the last thirty years nowadays investigations to decrease complications and relapse rates still continue. The etiology of relapse is multifactorial, involving the proper positioning of the condyles, the amount of advancement, single or two jaws surgeries, adaptation of the soft tissue and muscles, the mandibular plane angle, amount of the remaining growth and preoperative age and parafunctional behaviours. The relapse after the orthognathic surgery may occur dental or skeletal. The skeletal relapse is more encountered and the relapse rates changes according to the type of surgery procedure, direction and amount of the movement. Evaulation of pretreatment patient’s characteristics, a good treatment plan, a successful orthodontic treatment before surgery, an appropriate and successful surgery tecnique are the matter of importance to reduce the relapse after orthognathic surgery.

AMAÇ: Çalışmanın amacı çift taraflı tam dudak damak yarıklarında (ÇTDDY) kraniyofasiyal morfolojinin özelliklerini normal oklüzyonlu bireylerle karşılaştırarak incelemektir.
YÖNTEMLER: Ege Üniversitesi Ortodonti Anabilim Dalına tedavi amacıyla başvurmuş olan çift taraflı tam dudak damak yarığı olan ve tüm cerrahi tedavileri ortalama 2 yaşında farklı cerrahi teknik uygulamaları ile tamamlanmış toplam 15 bireyden (11-15 yaş) elde edilen uzak röntgen filmleri, aynı yaş aralığına ve etnik karakterlere sahip toplam 15 bireyden (11-15 yaş) oluşan kontrol grubuyla karşılaştırılmıştır. Premaksillası alınmış olan bireyler çalışma grubuna dahil edilmemiştir. Çalışmada Dolphin Imaging 11.5 software programı kullanılmış ve elde edilen veriler student t test ile istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Arnett Gunson- FAB analizi kullanılan çalışmada tüm ölçümler gerçek vertikal çizgiye göre yapılmış ve 45 farklı sefalometrik parametre ölçülmüştür.
BULGULAR: Operasyonları tamamlanmış olan ÇTDDY sahip hastalar, protrüzyonlu ve retroklinasyonlu premaksillanın, üst çenenin derinliğini ve yüksekliğini etkilemesi ile kontrol grubundan farklılık göstermiştir. Üst keser eğimi (Mx1-MxOP) ve maksiller okluzal düzlem açıları (MxOP-TVL) artmıştır (p<0.01).ÇTDDY sahip hastalarda daha konveks bir profil ve daha retrognatik bir mandibula saptanmış olup, yüz açısı (G-Sn-Pog ), yüzün alt 1/3 kısmı (Sn’-Me’), overjet (Mx1-Md1) azalırken, overbite (Mx1-Md1), alt keser tip projeksiyonu (Md1-Sn) ve çene ucu –burun tabanı mesafesi (Pog’-Sn’) artmıştır (p<0.05, p<0.01, p<0.001).Yumuşak doku kalınlığı (Pog-Pog’), özellikle üst dudak uzunluğu (Sn’-UL1) ve üst dudak kalınlığı (Mx1 labial-ULA),ayrıca nazofaringeal hava yolu boyutları ve uvulanın yumuşak damağa olan uzunluğu (PNS-uvula ucu) azalmıştır (p<0.01) (p<0.001).
SONUÇ: ÇTDDY sahip hastalarda kraniyofasiyal morfolojinin özellikleri aynı yaş, aynı cinsiyet, aynı etnik gruba ait normal kontrol grubuna kıyasla değişiklik göstermiştir. Premaksillanın ve maksiller kesicilerin retruzyonu; okluzal düzlem konumunun değisimine, overbite artışına ve mandibulanın aşağı ve geri rotasyonuna neden olmaktadır. Premaksillanın eksize edildiği hatalı cerrahi uygulama yapılan hastalar değerlendirme dısında bırakılmasına rağmen, erken dönemde uygulanan cerrahi başarısı, dudak damak yarıklı olgularda gelecek tedavi başarısını belirlemektedir.

OBJECTIVE: The purpose of the study was to investigate the features of the craniofacial morphology in complete bilateral cleft lip and palate patients (BCCLP) and to compare them with healthy children.
METHODS: Lateral cephalometric radiographs of 15 children (11-15 years old), who were referred to Ege University, Orthodontics Department with BCCLP and had been operated with different surgical techniques before the age of 2 years, were analysed and compared with those of a control group of 15 healthy children with the same age (11-15 years old), sex, and ethnic characteristics. Patients who had premaxillary excision were not included in the study group. Arnett Gunson-FAB analysis was performed to analyze the radiographs using Dolphin Imaging software programme Version 11.5. Forty-five cephalometric parameters were measured according to true vertical line. The resulting data were evaluated by student’s t- test.
RESULTS: The children with operated BCCLP differed significantly from the control group due toof the protrusion and retroclination of the premaxilla which affected the depth and the height of the upper jaw. Upper incisor inclination (Mx1-MxOP) and Mx occlusal plane (MxOP-TVL) were increased (p<0.01). These patients had more convex profile, and more retrognathic mandibula; Facial angle (G-Sn-Pog ), lower 1/3 of face (Sn’-Me’), overjet (Mx1-Md1) were decreased whereas overbite (Mx1-Md1), lower incisor tip projection (Md1-Sn) and chin to nasal base (Pog’-Sn’) were increased (p<0.05, p<0.01, p<0.001, respectively).Soft tissue thickness (Pog-Pog’), especially Upper lip length (Sn’-UL1) and Upper lip thickness (Mx1 labial-ULA) as well as nasopharnynx airway dimensions and soft palate length (PNS to uvula tip ) were reduced (p<0.01) (p<0.001).
CONCLUSION: The features of craniofacial morphology in BCCLP patients differed from controls of the same age, sex, and ethnic group. The retrusion of premaxilla and maxillary incisors, the change in occlusal plane, the increase in the overbite causes downwards and backwards rotation of the mandible. Even though incorrect surgical situations such as, exicision of premaxilla, was not evaluated in this study, primary surgical protocol affects the treatment success in future in the cleft patients.

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı yüksek çürük riski bulunan genç yetişkinlerde diş çürüğüne ait temel parametreleri değerlendirmekti.
YÖNTEMLER: Yüksek çürük riskine sahip 154 (18-25 yaş) genç yetişkin bu çalışmada değerlendirildi. Bütün dişlerinin durumu klinik ve radyografik değerlendirme yapılarak DSÖ kriterlerine göre belirlendi. Her birey için DMFT, DMFS ve SiC ortalamaları tespit edildi. Her diş ve diş yüzeyi için çürük risk değerlendirmesi gerçekleştirildi.
BULGULAR: DMFT: 8.23, DMFS: 12.6, SiC: 10.66 olarak bulundu. Dişlerin çürükten etkilenme yüzdeleri arasında anlamlı fark bulundu (p<0,05). Çürükten en fazla etkilenen dişlerin alt sol (%88,9) ve sağ (%86,3) birinci büyük azı dişler olduğu tespit edildi ve bu dişe ait DMFT ortalamasının 3,38 olduğu bulundu. Her iki çene içinde arka grup dişlerin (%95), ön grup dişlere (%5) göre anlamlı derecede fazla çürüdüğü görüldü (p<0,05). Çürükten etkilenen yüzeylerin üst çenede (%56) alt çeneye göre (%44) fazla olduğu görüldü. Çürükten en fazla etkilenen diş yüzeylerinin alt ve üst birinci büyük azı dişlerin okluzal yüzeyi olduğu bulundu.
SONUÇ: Yüksek çürük riskli bireylerde daha etkili bir ağız bakımının sağlanması gerektiği ve çürükten koruyucu uygulamaların (flor desteği) yapılmasının çürük riskini azaltmada faydalı olabileceği düşünülmektedir.

OBJECTIVE: This study's purpose was to evaluate of basic parameters of dental caries in young adults with high caries risk.
METHODS: 154 young adults (18-25 years) with high caries risk were evaluated in this study. Dental caries risk for all teeth assessment was made clinically and radiographically determined according to WHO criteria. Mean DMFT, DMFS and SiC were identified for every indivudual. Caries risk assessment was carried out for each teeth and teeth surface.
RESULTS: DMFT, DMFS, SiC was found 8.23, 12.6, 10.66, respectively. Significant differences was found the percentages of teeth by affected dental caries (p<0,05). The left and right lower first molars were most susceptible to caries at %88,9 and %86,3, respectively and the mean DMFT for first molar teeth was found 3,38. The highest caries rate was found in posterior teeth (%95) than anterior teeth (%5) in both jaws. Caries distribution was higher in the maxilla (%56) than in the mandible (%44). Occlusal surfaces of lower and upper first molar teeth was the most affected area in caries development.
CONCLUSION: A more effective oral care support should be provided to subjects with high caries risk and caries preventive procedures (fluor therapy) is thought to be helpful for decreasing caries risk.

AMAÇ: Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ ni tercih edip 1. sınıf öğrencisi olan gençlerin, meslek tercih kaynaklarını, mezun oldukları ortaöğretim kurumlarını, yaşadıkları bölgeleri tespit etmek ve öğrencilerin fakülte ile ilgili ilk izlenimlerinin saptanmasıdır.
YÖNTEMLER: 2010-2011, 2011-2012 ve 2012-2013 eğitim ve öğretim yıllarında 1. sınıfa kayıtlı 332 öğrenciye anket uygulandı. Ankette, öğrencilerin en son öğrenim gördükleri okul, ailelerinin yaşadıkları yer, meslek tercih kaynakları ve fakülte ile ilgili ilk izlenimleri sorularına yer verildi. Veriler Ki Kare testi kullanılarak değerlendirildi.
BULGULAR: Fakülteyi kazanan öğrenciler ağırlıklı olarak Anadolu Lisesi(% 53.0) mezunlarıydı. Fakültenin Türkiye’ nin her bölgesinden tercih edildiği saptandı. Öğrencilerin tercih yaparken en çok yararlandıkları kaynakların ise tanıdıkları diş hekimleri(% 59.9) olduğu görüldü. Öğrencilerin fakülte ile ilgili ilk izlenimlerinin genel olarak olumlu olduğu (% 56.3) tespit edildi.
SONUÇ: Dişhekimliğni tercih aşamasında olan öğrencilerin bilinçli ve istekli olmalarının yanı sıra meslek ve eğitim süreci hakkında doğru kaynaklardan bilgi almalarının önemli olduğu ortaya çıkmıştır. Ege Üniversitesi gibi büyük ve köklü bir üniversitenin tanıtım etkinliklerinde yetersiz olduğu görülmüştür.

OBJECTIVE: The aim of our study was to determine the reasons of career preference, graduated high schools and place of living of first grade dentistry students and their first impressions about the faculty.
METHODS: A questionaire was applied to 332 first grade students registered to Ege University Faculty of Dentistry. Questionaire included questions about their graduated schools, place of living of their families, reasons of career preference of students and their first impressions about the faculty. X2 test was used for statistical analysis.
RESULTS: Majority of students were graduates of Anatolian high school(% 53.0). There were students from all geographical regions of Turkey. The reference of the students for their choices were mostly other dentists they recognized(% 59.9). Their first impressions about the faculty were mostly positive(%56.3).
CONCLUSION: It’ s important for students to be well informed and motivated during their stage of making their career preferences as well as to be informed from reliable resources. As being a big and established university, the presentation activities were found to be inadequate for Ege University.

AMAÇ: Kanal tedavisi uygulanmış alt büyük azı dişlerinde koronal restorasyonun örgü fiber ile güçlendirilmesinin kırılma dayanımına etkisinin incelenmesi
YÖNTEMLER: Çalışmada 40 adet çürüksüz alt büyük azı dişi kullanıldı. Dişler rastgele dört gruba ayrılıp, birinci gruptaki dişlere herhangi bir preparasyon uygulanmadı. İkinci, üçüncü ve dördüncü gruptaki dişlere giriş kavitesi açılıp, kanallar biyomekanik olarak şekillendirilip, güta perka ve kanal patı (Diaket, 3M ESPE, AG, Seefeld, Almanya) ile dolduruldu. Dişlerde standart MOD kaviteler hazırlandı. İkinci gruptaki dişlere herhangi bir restorasyon uygulanmadı. Üçüncü gruptaki dişler kompozit rezin (Filtek Z250, 3M ESPE, St. Paul, MN, ABD) ile, dördüncü gruptaki dişler ise kompozit rezin ve örgü fiber (Stick Net, Stick Tech Ltd, Turku, Finlandiya) birlikte kullanılarak restore edildi. Bu işlemleri takiben tüm örneklere Universal test cihazı (AG-5 kNG, Shimadzu, Tokyo, Japonya) ile kırma testi uygulandı. Elde edilen kırılma değerleri tek yönlü varyans analizi ve Holm-Sidak çoklu karşılaştırma testi kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi.
BULGULAR: En yüksek kırılma dayanımı intakt dişlerde gözlendi; bu grubu sırasıyla örgü fiber ile güçlendirilmiş kompozit rezin, sadece kompozit rezin ve restorasyon uygulanmayan dişlerin yer aldığı gruplar takip etti (p<0,05).
SONUÇ: Bu in vitro çalışmada elde edilen bulgular, kanal üstü restorasyonlarda örgü fiber kullanımının kırılma direncini artırdığını göstermektedir.

OBJECTIVE: To investigate the fracture resistance of coronal restoration of endodontically treated mandibular molars restored with or without woven glass fiber reinforcement.
METHODS: Forty extracted human mandibular molars without caries were randomly divided into four groups as follows: Group 1: no preparation, Groups 2,3 and 4: canals were prepared biomechanically and obturated with gutta-percha and root canal sealer (Diaket, 3M ESPE, AG, Seefeld, Germany). Standard MOD cavities were prepared for these three groups. In group 2, no restoration was performed. In group 3, teeth were restored with resin composite (Filtek Z250, 3M ESPE, St. Paul, MN, USA)whereas in group 4, woven fiber (Stick Net, Stick Tech Ltd, Turku, Finland) and resin composite were used. Following the restorations, specimens were submitted to an axial compression test on universal testing machine (AG-5 kNG, Shimadzu, Tokyo, Japan) until fracture occurs. All data were recorded and statistically analysed using one-way ANOVA with Holm–Sidak’s multiple comparison test.
RESULTS: There was significant difference between the fracture resistances of each group (p<0.05). The greatest fracture strength was observed in the intact teeth group. Fiber reinforced resin composite, resin composite and non-restored teeth followed this group (p< 0.05).
CONCLUSION: According to the results of the present study, using woven glass fiber with composite resin in root filled teeth with MOD cavities had a positive effect on the fracture resistance of the coronal restoration

Amaç: Estetik bölgede horizontal ve vertikal yönde kemik kaybı ile birlikte yumuşak doku hacminde de yetersizlik olan bir vakanın dental implant ile tedavi edilebilmesi için yapılan girişimlerin, klinik ve histolojik sonuçlarının gösterilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Sağ üst birinci keser dişini 9 yıl önce travma nedeniyle kaybeden 20 yaşında sistemik sağlıklı bayan hastaya frenektomi işlemini takiben, titanyum membran, kemik grefti ve bağ dokusu grefti ile sert ve yumuşak doku ogmentasyonu yapıldı. İmplant cerrahisi esnasında sert doku biyopsisi alındı ve kişiselleştirilmiş iyileşme başlığı yerleştirildi. Daimi protetik tedavi öncesi tekrar bağ dokusu grefti ile yumuşak doku konturları düzenlendi. Bulgular: Cerrahi girişimler esnasında herhangi bir komplikasyon ile karşılaşılmadı. Yumuşak dokuların şekil ve yapısı doğal dokular ile uyumlu olduğu izlendi. Histolojik değerlendirmede defekt bölgesinde yeni kemik oluşumu olduğu ve bu kemiğin greft partikülleri ile entegre olduğu saptandı. Sonuç: Estetik bölgenin ideal bir biçimde implant ile tedavi edilebilmesinde titanyum membran, kemik grefti ve bağ dokusu greftinin kombine kullanılması, sert ve yumuşak doku ogmentasyonu gerektiren durumlarda hem klinik hem de histolojik olarak başarılı sonuçlar vermektedir.

Objective: The aim of the present report was to demonstrate the clinical and histological outcomes of a case with both hard and soft tissue deficiency in aesthetic area augmented for implant site preparation. Methods: Frenectomy was performed in a 20 year old female patient who lost her upper right central tooth nine years ago due to trauma, followed by hard and soft tissue augmentation procedures using titanium mesh, bone substitutes and connective tissue graft. During dental implant surgery, hard tissue core was harvested and individualized healing abutment was inserted. Prior to definitive prosthetic rehabilitation a connective tissue graft was used to augment the soft tissue contours. Results: Postoperative healing of each surgical intervention was uneventful. The final soft tissue shape and contour was in line to that of natural tissues. Histological findings revealed new bone formation in the defect site, which was integrated with bone graft substitutes. Conclusion: The use of titanium membrane and bone substitutes together with connective tissue graft for implant site augmentation in esthetic zone presenting hard and soft tissue deficiency yield both clinical and histological successful results.