Amalgam Restorasyonların Mikrosızıntısı Üzerine Çeşitli Adeziv Sistemlerin Etkisi

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı farklı adeziv sistemler kullanılarak gerçekleştirilen sınıf II amalgam restorasyonların mikrosızıntı değerlerinin karşılaştırılmasıdır.
YÖNTEMLER: Yirmi sekiz adet çürüksüz küçük-azı dişine standart sınıf II kaviteleri açıldı ve dişler rastgele 4 çalışma grubuna ayrıldı. Gruplara sırasıyla Scotchbond Multi-Purpose (SMP), Scotchbond Multi-Purpose Plus (SMPP) ve Amalgambond-Plus (AP) uygulandı. Kontrol grubu (K) olarak ayrılan son gruba herhangi bir adeziv uygulaması yapılmadı. Amalgam restorasyonları tamamlanan dişlere daha sonra ısısal döngü işlemi uygulandı. Boya penetrasyonu için çini mürekkebinde bekletilen örnekler kesitlere ayrıldıktan sonra ışık mikroskopu altında gingival ve oklüzal olmak üzere iki ayrı bölgeden skorlandı. Veriler istatistiksel olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışma gruplarına ait mikrosızıntı değerleri arasındaki fark hem oklüzal hem de gingival bölgede istatistiksel açıdan anlamlı idi (p<0.05). Her iki bölgede de en yüksek sızıntı değerlerini kontrol grubuna ait örnekler sergiledi (p<0.05). Buna karşın üç farklı tip adeziv sistemin kullanıldığı test gruplarına ait mikrosızıntı değerleri arasındaki fark oklüzal bölgede anlamlı değilken (p≥0.05), gingival bölgede önemliydi (p<0.05). Ayrıca, AP’ın kullanıldığı örneklerde hem oklüzal hem de gingivalde “0” sızıntı değerine ulaşıldı.

SONUÇ: Amalgam restorasyonlar için özel geliştirilmiş adeziv sistemlerin, bu materyale ait mikrosızıntı değerlerinin azaltılmasında daha etkili olduğu tespit edilmiştir.

Microleakage of Amalgam Restorations Bonded with Different Adhesive Systems

OBJECTIVE: The purpose of this study was to compare the microleakage of class-II amalgam restorations prepared with different adhesive systems.
METHODS: Standard class-II cavities were prepared on 28 caries-free premolar teeth and randomly divided into 4 working groups. Scotchbond Multi-Purpose (SMP), Scotchbond Multi-Purpose Plus (SMPP) ve Amalgambond-Plus (AP) were applied to the test groups, respectively. No adhesives were applied to the last group which was kept as the control (K) group. After the completion of amalgam restorations, teeth were thermocycled. Then they were immersed into indian-ink, sectioned and scored under light-microscope for both gingival and occlusal regions. Data were analized statistically.
RESULTS: There were statistically significant differences in both occlusal and gingival microleakage values of the groups (p<0.05). The specimens in the control group presented the highest scores in two regions (p<0.05). However, the differences between the test groups where 3 different adhesives had been used were not significant (p≥0.05) in occlusal region, but significant in gingival (p<0.05). The score “0” had been achieved for the specimens where AP was applied for both regions.
CONCLUSION: Adhesives that are manufactured specially for the amalgam restorations have been found to be more effective in decreasing the microleakage values of that restoration material.